,
Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις και το παρακάτω παράθεμα να αναπτύξετε την διαδικασία της αστικής στέγασης από την ΕΑΠ και το ελληνικό κράτος
Σύμφωνα με διάταγμα του υπουργείου Προνοίας καθορίστηκε ο τρόπος
παραχώρησης των προσφυγικών κατοικιών. Κατά το διάταγμα αυτό κάθε
πρόσφυγας που ήλθε στην Ελλάδα μετά την 1η Αυγούστου του 1922 είχε
δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για χορήγηση σπιτιού, στην οποία θα ανέφερε
τον αριθμό των μελών της οικογένειάς του, καθώς και βεβαίωση ότι δεν
είχε δική του κατοικία. Τις αιτήσεις τις εξέταζε μια δεκαμελής επιτροπή,
η σύνθεση της οποίας ήταν καθορισμένη από διάταξη του προαναφερθέντος
διατάγματος.
Η επιτροπή θα καθόριζε τη σειρά με την οποία θα στεγάζονταν οι
πρόσφυγες και τον αριθμό των παραχωρούμενων δωματίων. Για την επιτέλεση
του έργου της λάβαινε υπ’ όψη δύο κριτήρια: 1. Τις συνθήκες της ως τότε
κατοικίας των αιτούντων προσφύγων από άποψη υγιεινής και 2. Την
οικονομική κατάστασή τους.
Οι πρόσφυγες θα πλήρωναν ενοίκιο για τις παραχωρούμενες
κατοικίες. Το ενοίκιο ορίστηκε αρχικά σε 100 – 125 δραχμές ανά δωμάτιο.
Ουσιαστικά δεν είχαν δικαίωμα κυριότητας στο σπίτι που τους
παραχωρούσαν. Και τούτο, γιατί δεν υπήρχε ακόμη νόμος «περί οριζοντίου
ιδιοκτησίας», ώστε να αποκτήσουν «τίτλους κυριότητας». Αργότερα βέβαια,
λόγω αντιδράσεων των προσφύγων, το χρηματικό ποσό που έδιναν μηνιαίως
θεωρήθηκε ως «δόση» για την αποπληρωμή της αξίας του οικήματος.
Σε οικογένειες τριμελείς θα παραχωρούνταν ένα δωμάτιο με
κουζίνα, σε πενταμελείς δύο δωμάτια και σε δεκαμελείς τρία δωμάτια. Για
τα καταστήματα του συνοικισμού (όπου είχαν κατασκευαστεί καταστήματα)
οριζόταν ότι θα παραχωρούνταν από την επιτροπή ύστερα από πλειοδοτικό
διαγωνισμό που διενεργούσε μεταξύ των αιτούντων προσφύγων.
Η παράδοση των οικημάτων του κάθε συνοικισμού από τους εργολάβους
γινόταν τμηματικώς. Κατά συνέπεια και η διανομή των σπιτιών στους
πρόσφυγες γινόταν τμηματικά
(εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 1ης Δεκεμβρίου
1926).
chronontoulapo.wordpress.com από
