ΟΜΑΔΑ ΑΝα αναπτύξετε τις παρακάτω ερωτήσεις σύντομης απάντησης
α Μουσουλμάνοι αλβανικής καταγωγής
β Αρρώστιες μάστιγες
γ Κοσμοπολιτισμός
Μονάδες 15
Ερωτήσεις ανάπτυξης
α Εκλογές Νοεμβρίου 1920
β Τα αίτια της μη ανάπτυξης του εργατικού κινήματος το 19 αιώνα
γ Η πολιτική των Ελλήνων πλουσιών της διασποράς στη Θεσσαλία
ΟΜΑΔΑ Β
Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις και το παρακάτω παράθεμα να αναπτύξετε τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση του Βενιζέλου αντιμετώπισε την οικονομική κρίση του 1932
Η Δημοσιονομική Επιτροπή της Κοινωνίας των Εθνών, σε
έκθεσή της του Μαΐου του 1930 έγραφε σχετικά: «Η επιτροπή υπήρξεν
ευτυχής διαπιστούσα ότι η οικονομική καχεξία ήτις εγένετο αισθητή και εν
Ελλάδι όπως εις πάσαν άλλην χώραν, δεν επηρέασε την ισχυράν θέσιν της
Εκδοτικής Τραπέζης της Ελλάδος. Αντιθέτως, διαγράφεται σαφής βελτίωσις
από του δευτέρου ημίσεως του Φεβρουαρίου 1930».
Ολα έδειχναν να προχωρούν σχετικά καλά και δεν είναι λίγοι
εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα περνούσε την κρίση με μικρές
απώλειες αν η Μεγάλη Βρετανία δεν εγκατέλειπε το χρυσό κανόνα. Η
εγκατάλειψη από τη Βρετανία του κανόνα χρυσού συναλλάγματος δημιούργησε
ένα κύμα πανικού στην Ελλάδα λόγω της στενής σύνδεσης της δραχμής με τη
στερλίνα (χρυσή λίρα).
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν καθησυχαστικός και σε μήνυμά του
προς τους Ελληνες, στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, δήλωσε: «Δίδω προς τον
ελληνικόν λαόν την προσωπικήν διαβεβαίωσιν ότι έχω απόλυτον την
πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσωμεν την ακεραιότητα του εθνικού
μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα
επηκολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως».
Ομως εντός ολίγων ημερών πριν το διάγγελμα Βενιζέλου είχε
αποσυρθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος συνάλλαγμα ύψους 3.419.301 χρυσών
δολαρίων.
Στις 28 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση δημοσίευσε τον Α. Νόμο «Περί
προστασίας του εθνικού νομίσματος» που έδειχνε ότι προσπαθούσε να
σταθεροποιήσει την κατάσταση. Ο Α.Ν. ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η αγορά
και η πώληση χρυσού, χρυσών νομισμάτων, εξωτερικού συναλλάγματος και
ξένων τραπεζογραμματίων θα ασκείτο μονοπωλιακά από την Τράπεζα της
Ελλάδος και ότι οι καταθέσεις σε συνάλλαγμα ή ξένα νομίσματα δεν θα
αποδίδονταν παρά μόνο μετατρεπόμενα σε δραχμές.
Μερικές μέρες αργότερα δημοσιεύθηκε και νέος νόμος που απαγόρευε
την εξαγωγή τόσο χρηματογράφων, τοκομεριδίων, τραπεζογραμματίων όσο και
δραχμών, χωρίς άδεια της Τραπέζης της Ελλάδος. Γενικότερα ελήφθησαν
σοβαρά μέτρα για τη διατήρηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας.
Στην όλη υπόθεση επέδρασε αρνητικά στον ψυχολογικό τομέα και η
παραίτηση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Αλέξανδρου Διομήδη.
Ο έλληνας πρωθυπουργός αντιμετώπιζε ως επιβεβλημένη την αναστολή πληρωμών των τοκοχρεολυσίων των δανείων σε χρυσό.
Το ελληνικό χρέος σε χρυσό επιβάρυνε το ισοζύγιο πληρωμών με
ποσό που έφτανε περί τα 9 εκατομμύρια χρυσές λίρες και ισοδυναμούσε στο
43% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού του έτους 1931-1932
Ο Βενιζέλος εξέθεσε στους ξένους συνομιλητές του τις οικονομικές
δυσκολίες της Ελλάδας προτείνοντας πενταετή αναστολή πληρωμής των
τοκοχρεολυσίων των εξωτερικών δανείων της χώρας και παράλληλα τη
χορήγηση ενός δανείου ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων.
Στις 15 Απριλίου ο Βενιζέλος αποφάσισε -λόγω πραγματικής οικονομικής
αδυναμίας- να κηρυχτεί προσωρινό χρεοστάσιο που θα ίσχυε από 1ης Μαΐου
1932. Τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας είχαν εξαντληθεί. Η Ελλάδα
είχε κηρύξει πτώχευση, που υπήρξε η τελευταία μέχρι στιγμής. Αλλά
σχετικά σύντομα, το 1935, το ελληνικό κράτος άρχισε την αποπληρωμή και
πάλι του δημόσιου χρέους.
Πηγή
