Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις να αναφερθείτε στις νομοθετικές ρυθμίσεις του 1917 αναφορικά με την αγροτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα
Κείμενο
Πρόθεση των Φιλελευθέρων ήταν να ενισχύσουν το εθνικό φρόνημα
των χωρικών, βασικής πηγής οπλιτών για τους επερχόμενους πολέμους,
αλλά και να ενισχύσουν την έλξη που ασκούσε το ελληνικό εθνικό
πρόγραμμα μεταξύ των ποικίλων χριστιανικών πληθυσμών της Βόρειας
Ελλάδας. Η ρητή υπόσχεση μιας εκτεταμένης αγροτικής μεταρρύθμισης
εντάσσεται στην πολιτική αυτή, η οποία είχε άμεσα θετικά αποτελέσματα και
προς τις δύο κατευθύνσεις. Αρχικά, η απαλλοτρίωση των τσιφλικιών (ειδικώςβεβαίως των χριστιανών γαιοκτημόνων) προβλεπόταν να γίνει εκουσίως, με
διάφορα προγράμματα χρηματοδότησης των ακτημόνων αγοραστών και με
αργούς ρυθμούς. Η όξυνση, όμως, των ενδοαστικών συγκρούσεων και ο
Διχασμός του πολιτικού κόσμου έσπρωξε την Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης
να υιοθετήσει ένα πιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα υποχρεωτικής
απαλλοτρίωσης.
Σ. Δ. Πετμεζάς, «Αγροτική oικονομία. Tα όρια του μοντέλου αγροτικής ανάπτυξης του
19ου αιώνα», στο Χ. Χατζηιωσήφ (επιμ.), Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Όψεις
πολιτικής και οικονομικής ιστορίας 1900-1940, Αθήνα, Βιβλιόραμα, 2009, σ. 219.
Το παράθεμα που μας έχει δοθεί αποτελεί μια δευτερογενή ιστορική πηγή, η οποία αποτελεί τμήμα του βιβλίου του Σ.Δ.Πετμεζάς που τιτλοφορείται << Αγροτική Οικονομία...19ου αιώνα >> . Ο συγγραφέας στο ευσύνοπτο κείμενο του μας παρουσιάζει ενδελεχείς πληροφορίες που επιβεβαιώνουν και συμπληρώνουν τις ιστορικές μας γνώσεις αναφορικά με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Ελ. Βενιζέλου αναφορικά με το ζήτημα της αγροτικής μεταρρύθμισης.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Σ.Δ. Πετμεζά η πρόθεση του Ελ. Βενιζέλου να εκκινήσει τη διαδικασία της αγροτικής μεταρρύθμισης με τις νομοθετικές ρυθμίσεις του 1917 είχε διττή σκόπευση. Ο φιλελεύθερος πολιτικός αφενός επιθυμούσε να ενδυναμώσει το πατριωτικό εθνικό ελληνικό αίσθημα των χωρικών κατοίκων της Μακεδονίας μιας και από αυτή την τάξη αντλούσε κατά κύριο λόγο τους οπλίτες ο ελληνικός στρατός τους οποίους θεωρούσε ως πυλώνα της αντοχής και δύναμης του για τους επερχόμενους πολέμους. και αφετέρου στόχευε να ρυμουλκήσει προς την Ελλάδα, την ελληνική πολιτική και στρατηγική τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Βόρειας Ελλάδας ( που δεν είχαν ελληνική προέλευση ).
Η διακηρυγμένη πρόθεση του να προχωρήσει σ' αυτή την πολιτική επέφερε σημαντικά θετικά αποτελέσματα τα οποία άγγιξαν και τις δύο κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής του Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος ως οπαδός της μεσότητας, της ισορροπίας δεν επιθυμούσε συγκρούσεις με τους τσιφλικάδες και πρότεινε η διανομή των μεγάλων τσιφλικιών να γίνει μέσω αγοράς από τους ακτήμονες τους οποίους θα χρηματοδοτούσε το κράτος και πρότεινε επιπρόσθετα αυτή η διαδικασία να μην ακολουθήσει γρήγορους ρυθμούς.
Η πολιτική αυτή της ισορροπίας δεν ευοδώθηκε μιας και εμφανίστηκαν από τη μία συγκρούσεις αντιθέσεις ανάμεσα στις τάξεις των αστών και από την άλλη το πολιτικό προσωπικό δεν ακολούθησε πιστά αυτή την πρόταση με συνέπεια ο Βενιζέλος να αναγκαστεί να προχωρήσει στην υιοθέτηση ενός προγράμματος αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των τσιφλικιών.